Kolekcja: Charlotte Perriand
Charlotte Perriand (Paris, 1903–1999) była francuskim projektantem i architektem oraz jedną z najbardziej sympatycznych postaci współczesnego ruchu. Jej wkład w architekturę i design był powiązany z Le Corbusier i Pierre Jeanneret, których biura dołączyła do stażu w 1927 r. Nasz współpracownik w wyposażeniu domów ”, ale ostatnie badania ujawniły zupełnie inną historię. Młody projektantka zyskała już sama wraz ze swoim barem Sous Le Toit, wystawionym w Salon d'Automne. Projekt obejmował wyposażenie w chromowanej stali, anodowanej aluminium i szkła, co pokazuje, że zdystansowała się od dominującego stylu Art Deco.
Historia słynnej szezlonki Longue, przemianowanej na LC4, jest paradygmatyczna. Perriand zaprojektował krzesło na podstawie instrukcji mistrza. Miał to być skrzyżowanie „spoczynkowego” fotela zaprojektowanego przez dr Jeana Pascauda i Bentwood Bujał Thoneta. W 1929 r. Patent kultowego szezlonki na biegunach Longue został zarejestrowany pod nazwą Madame Scholefielf Née Perriand Charlotte i Charles-Edouard Jeanneret, czyli Le Corbusier i André Pierre Jeanneret. Podczas swojego dziesięcioletniego pobytu w biurze jest autorką innych mebli. Teraz projektują ikony, są częścią kolekcji LC wyprodukowanej i dystrybuowanej przez Cassinę w linii I Maestri. Sama Perriand przyczyniła się do ponownego uruchomienia kolekcji, ściśle współpracując z technikami włoskiej firmy od 1978 r., Aby nakreślić metody produkcji, które szanowały filozofię i projekty opracowane przez Le Corbusiera, Jeanneret i Perriand w latach 30. XX wieku.
Wkład Charlotte Perriand w projektowanie i architekturę nie zakończył się po tym, jak odjechała ze studia przy 35 Rue de Sèvres, ale została odnowiona dzięki jej owocnym doświadczeniom w Japonii i Brazylii. Projektant mieszkała w Japonii w latach 1940–1943, gdzie została mianowana przez Ministerstwo Handlu i Przemysłu „Doradcą sztuki przemysłowej”, dzięki swojej przyjaciółce i kolegom Junzō Sakakura. W latach 1959–1970 Charlotte Perriand regularnie odwiedzała Brazylię, która zajmuje ważne miejsce w jej pracy. Tam zaprzyjaźniła się z Lucio Costa, Oscara Niemeyerem i kluczowymi postaciami postępowego środowiska kulturowego. Doprowadziło to do projektów takich jak kolekcja LC35 Maison du Bésil, stworzona z Le Corbusier w 1959 r., Kolekcja regałów Nuages i stoliki kawy Acento, które Perriand zaprojektował dla retrospektywy poświęconej jej w Musée des Arts Décoratifs w 1985 r. Archiwum Perriand - zarządzane przez jej córkę Pernette Perriand i jej zięć Jacques Barsac - obejmuje meble i akcesoria, a także liczne prace architektoniczne. Charlotte Perriand zmarła w Paryżu w 1999 r. W wieku 96 lat.
